چقدر سخته که تو چشای کسی که تموم عشقتو ازت دزدیده ...
و به جای اون ، یه زخم همیشگی به قلبت هدیه داده... زل بزنی ...
و به جای اینکه لبریز از کینه و نفرت باشی ... حس کنی که هنوزم دوسش داری...
چقدر سخته سرتو باز به دیواری تکیه بدی که ... یه عمر زیر آوار وجودش تموم غرورت له شده باشه...
چقدر سخته که وقتی پشتش بهته ، دونه های اشک ، گونه هاتو خیس کنه...
ولی...
مجبور باشی بخندی ، که نفهمه هنوزم دوسش داری...
چقدر سخته که گل آرزو هاتو ، توی باغچه ی دیگری ببینی و ...
و هزار بار تو خودت بشکنی ... و آروم زیر لب بگی ...
گل من ، باغچه ی نو مبارک...
#چقدر #حرف هست و #من #فقط #سکوت میکنم
#آمدنت را #سکوت کردم.
#داشتنت را #سکوت کردم.
#رفتنت را #سکوت کردم.
#انتظار #بازگشتت را هم...
...#حالا #نوبت #توست...
#باید در #سکوت به #تماشا #بنشینی